Kruha i kolača

Tekst članka se nastavlja ispod banera

Neznam zašto ali on kaže da je važno pa će oni vidit dal ja njima mogu bit koristan. Nadam se da hoču jer gospođica Kinnian kaže da oni možda mogu napravit da ja postanem pametan.

Ja bi htijo bit pametan. Zovem se Charlie Gordon i radim u Donnerovoj pekari di mi gospodin Donner daje 11 dolara svaki tjedan i kruha i kolača kolko hoću.

Daniel Keyes, Cvijeće za Algernona

Pomalo se stišavaju reakcije na takozvani prvi Svesrpski sabor održan protekli vikend u Beogradu, i za nekoliko dana, pretpostavljam, više nitko neće govoriti o njemu, što na svoj način govori o važnosti ovog događaja koji je u načelu samo još jedan pompozni nacionalistički miting pod kontrolom Aleksandra Vučića.

Ne treba podcjenjivati važnost

Svesrpski sabor je na svom zasjedanju usvojio Deklaracija o zaštiti nacionalnih i političkih prava srpskog naroda, koja će biti ponuđena na usvajanje u Narodnoj skupštini Republike Srbije i Narodnoj skupštini Republike Srpske.

Uzgred, deklaracija je dokument bez zakonske snage. Riječ o javnom proglasu u kojemu su sadržane određene ideološke ili nacionalne smjernice.

Međutim, nikada ne treba podcjenjivati važnost sličnih dokumenata, jer je jedan takav, zloćudni Memorandum Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU), poslužio Slobodanu Miloševiću kao ideološka podloga njegove velikosrpske politike devedesetih.

Ipak, treba istaći kako je ovdje isključivo riječ o farsičnoj reinterpretaciji Memoranduma SANU-a, namijenjenoj prvenstveno učvršćivanju kulta Aleksandra Vučića i zamagljivanju učinaka Rezolucije o Srebrenici.

Deklaracija se sastoji od 49 točke. U prve tri definirana je uloga i struktura Svesrpskog sabora, kojega čine "predstavnici Srba izabrani u zakonodavne i izvršne organe vlasti, članovi akademija nauka i umetnosti, članovi Sabora Srpske pravoslavne crkve i drugi predstavnici srpskog naroda pozvani od organizatora Svesrpskog sabora".

Operativno tijelo Sabora je Nacionalni savet srpskog naroda, definiran u točki 2, "koji je zadužen za koordinaciju, praćenje i izvršavanje akata Svesrpskog sabora, kao i sopstvenih akata".

U točki 3, u kojoj je Sabor definiran do kraja, stoji: "Nacionalni savet srpskog naroda čine: predsednici Republike Srbije i Republike Srpske, predsednici narodnih skupština, predsednici vlada Republike Srbije i Republike Srpske, ministar spoljnih poslova Republike Srbije, predsednici akademija nauka i umetnosti Republike Srbije i Republike Srpske, predstavnik Senata Republike Srpske i predsednik Matice srpske.

Svesrpski sabor konsenzusom u sastav Nacionalnog saveta srpskog naroda imenuje i predstavnike srpskog naroda iz Crne Gore, Federacije BiH, Severne Makedonije, Hrvatske, Slovenije, predstavnike srpskog naroda iz Evrope, Afrike, Azije, Severne i Јužne Amerike, Australije te istaknute naučnike, umetnike, preduzetnike, sportiste i nacionalne radnike."

Trend slabljenja velikosrpske agende

Uspoređujući Miloševićev Memorandum i Vučićevu Deklaraciju, može se jasno uočiti trend slabljenja velikosrpske agende koja je, čini se, za sva vremena odustala od famozne linije Virovitica - Karlovac - Karlobag.

Republika Hrvatska, kao arhineprijatelj iz srpske nacionalističke mitologije, u Deklaraciji se spominje samo na jednom mjestu, u navedenoj točki 3 Deklaracije, zajedno s Makedonijom, Slovenijom, Afrikom, Azijom, Sjevernom i Južnom Amerikom, Australijom...

Još se, u točki 34, spominje NDH, u kojoj Sabor "preporučuje dodatno internacionalizovanje teme stradanja Srba u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj.

Potrebno je svetu predstaviti enormno stradanje i genocid koji je izvršen nad Srbima u sistemu logora NDH, sa posebnim naglaskom na stradanje dece u posebnim i u svetu jedinstvenim logorima smrti za djecu Јastrebarsko, Sisak, Đakovo i Stara Gradiška...".

Kosovo se u Deklaracije spominje na tri mjesta, u točkama 11, 12 i 13, kao "neotuđivi deo Republike Srbije" i "jedna od odrednica nacionalnog identiteta Srba, koja predstavlja temelj duhovnosti srpskog naroda i ugaoni kamen srpskog zavetnog i svetosavskog puta".

"Svesrpski sabor", stoji u točki 11 Deklaracije, "insistira na korišćenju punog naziva južne srpske pokrajine – Kosovo i Metohija, što albanski secesionisti izbegavaju." Kosovo, nekada "najskuplja srpska riječ", pretvorio se, sudeći prema tekstu Deklaracije, u akutni i neuvjerljivi alibi Vučićeve politike.

Preostaje još jedino Bosna i Hercegovina, odnosno Republika Srpska, kao nesumnjivo glavni povod Deklaracije, kao dio svesrpskog mita koji je od Memoranduma SANU-a do danas, do Vučićeve Deklaracije, ostao još uvijek aktualan i u okvirima realpolitike.

Stavljanje u istu ravan Republike Srbije i Republike Srpske govori u prilog tome.

Ključna točka

Točka 29 Deklaracije, oko koje je podignuta najveća prašina, je ključna: "Svesrpski sabor pozdravlja odluku Republike Srbije i Republike Srpske da ujedinjeno obeležavaju 15. septembar kao Dan srpskog jedinstva, slobode i nacionalne zastave u znak sećanja na proboj Solunskog fronta u Prvom svetskom ratu, kao i da je Sretenje, 15. februar, Dan državnosti Republike Srbije i Dan državnosti Republike Srpske koji treba ujedinjeno i zajednički proslavljati.

Svesrpski sabor očekuje da Republika Srpska nastavi da obeležava 9. januar kao Dan nastanka Republike Srpske i krsnu slavu."

Književni citat s početka teksta, uzet iz kultnog romana američkog znanstvenofantastičnog pisca Daniela Keyesa, aluzija je na reakcije koje dolaze iz Bosne i Hercegovine, i s jedne i s druge strane, s one bošnjačke i s one republičkosrpske, obje podjednako plitke i tupave, namijenjene prvenstveno vlastitom biračkom tijelu.

Republičkosrpska oporba uglas, referirajući se na točku 29, trubi o Miloradu Dodiku kao izdajniku koji je prodao međunarodnim organizacijama Republiku Srpsku, iako je savršeno jasno da je ova Deklaracija, bez obzira na svoj dnevno-politički karakter, najozbiljniji secesionistički akt do danas iza kojeg jednim dijelom stoji i Milorad Dodik, a iza kojeg je, što je novi moment u cijeloj ovoj priči, stala i Republika Srbija.

Malo manje Republike Srpske, a više Republike Srbije, da parafraziramo samog Dodika.

Reakcija iz SDA, da se ovaj put zadržim na njoj, jer je paradigmatska za kompletnu bošnjačku političku scenu, podsjeća na reakciju prvačića koji se žali učiteljici (međunarodnoj zajednici) da mu je razredni nasilnik (Milorad Dodik) oteo gumicu: "Guranje glave u pijesak, uzmicanje pred njihovim politikama i relativiziranje poteza koje povlače, samo dodatno ohrabruju Vučića i Dodika.

Poruke iz Beograda i jasna podrška Moskve su upozorenje i SAD, Velikoj Britaniji i drugim silama koje stoje iza Dejtonskog mirovnog sporazuma.

Srbija očigledno ne poštuje Sporazum i morala bi nedvosmisleno biti upozorena na posljedice koje iz toga proizilaze."

Ja bi htijo bit pametan. Zovem se Elmedin Konaković / Jelena Trivić / Branislav Borenović (ubaciti po želji) i radim u Parlamentu Federacije BiH / Vladi Republike Srpske / Vijeću ministara / Predsjedništvu BiH (ubaciti po želji) di mi gospodin Nermin Nikšić / Milorad Dodik / Borjana Krišto (ubaciti po želji) daju 5 / 6 / 7 tisuća konvertibilnih maraka (ubaciti po želji) svaki mjesec i kruha i kolača kolko hoću.